Todo vai cambiando, ves que a xente cambia...pero ti tamén cambias, nunha
dirección ou noutra, coincides ou non ca xente de sempre...pero tes que
aprender que os cambios son normais, tes que aprender a aceptalos...pode
ser fácil de entender: todo comeza na nenez cunha liña recta, fécil de
recorrer; logo pasas a un plano todo se vai facendo máis complexo e por
último chegas ao espacio, onde ai moito mais sitio, onde ai moitas mais
direccións...ti dunha maneira ou doutra escolles a túa, atopas o teu
oquiño e o resto fai o mesmo.
Aprendes a construir muros de
protección, mais altos, mais baixos ou con ocos para a xente "especial", así tes a posibilidade de ir enchendoos cando o precisas...porque as
veces teñen o resto que ir quitando tamén pedras, xa que quitar pedras cansa...
A vida non é unha liña recta e eso é o mellor da vida, escala montañas
despacio con cuidado ou vainas saltando, caendo e erguéndote, ti
elixes...ainda que non te des conta.
Gústame!
ResponderEliminarE a foto tamén :) Sigue así, louquiña!! Un bico forte
Merçi Andrea! haber cando nos vemos :S
ResponderEliminarfíxenme un blog por ti peixe!
ResponderEliminar(e inda non o entendo moi ben)
ResponderEliminarBueno, por probar se isto funciona...
ResponderEliminarBonita reflexión! Galileo daríache a razón, pois xusto despois de retractarse das súas teorías astronómicas afirmou...
"Eppur si muove", en referencia ao planeta no que percorremos o universo. Sendo así, como non ían a cambiar as vidas que leva dentro...
Estouvos metendo a todos jajajaj xD
ResponderEliminar